Mooie tijd in Nederland

Prachtige tijd gehad in Nederland, met het delen van kennis, het bezoeken van vrienden en familie, het ontmoeten van oude vrienden, en met een boodschap voor mij, die ik even een tijdje kwijt was.

Vertalen voor dieren

Liefdevolle mensen die veel om dieren geven, kwamen samen om de communicatie met de dierenwereld beter te gaan begrijpen. Tijdens de oefeningen kwam de twijfel met regelmaat tevoorschijn naar hun vermogen de dieren goed te verstaan. Dit is natuurlijk wel inherent is aan deel 1, omdat het voor vele iets nieuws is, dus ook voor de brein. Het brein wou hier en daar steeds wat oude kennis inbrengen. Dat het brein wat inbrengt is okay, maar stilte zou zo fijn zijn om puur en helder te kunnen communiceren met de dierenwereld ( natuur, en jezelf). Als we alleen vanuit onze gedachtegoed kijken, is er geen mogelijkheid om nieuwe kennis, boodschappen, dus inzichten te ontvangen.

De stilte opzoeken is best spannend, wat gebeurd daar in die stilte, wat voel ik, en wat ga ik zien. Je ziet dat het best wel spannend is voor de cursisten, telkens als er nieuwe inzichten kwamen, en het werd uitgesproken over wat ze hoorde en zagen, hapte de twijfel brein zo nu en dan toe. Kan toch niet, bedenk ik me dit, doe ik het wel goed en/of ik heb maar een paar woorden - beelden door gekregen. Deze twijfel vervormt het pure zien naar de gedachtegoed die oude kennis beslaat, wat natuurlijk ook heel goed kan zijn, maar even terzijde geschoven mag worden.

Door steeds weer even terug te gaan naar die stilte kwam er plaats voor open visie, prachtige inzichten, naar mooie gesprekken. Zo hoog gevoelig dat ze zijn, rekening houdend met wat een ander wezen nodig heeft, denkt, wil, over hun denkt, en dus zichzelf op een 2e plaats zettend. Ze deden -doen het zo goed. Er was respect en geduld naar elkaar toe, en dat vormde een krachtig samenzijn. Als iemand sprak was er totale verbinding, ook bij oefeningen, en met de paarden was er steeds intense verbinding alsof de groep 1 energieveld was. Alles werd gezien, en verwoord in woorden die paste bij het persoon die sprak en zelfs soms in de taal die nodig was zodat een ieder het begreep.

Jezelf mogen zijn, in stilte, verbonden met je hart is een mogelijkheid om de natuur, de dierenwereld en jezelf beter te gaan verstaan. Vertrouw op jouw weten, het mogen vilteren van de handvaten die je aangereikt krijgt door, in deze Monique is belangrijk om tot jouw eigen – wijze te komen van communicatie met de wereld om jou heen. Eigenwijs, is de wijsheid vanuit jouw eigen innerlijk weten, welke krachtig en mooi is. en huist in je hart. Plaats jezelf op de 1e plaats, en kijk de wereld in vanuit die 1e plaats.

Deel 1 is ontvangen, en zal zich ontwikkelen in welke vorm dan ook in de loop van de tijd. Heel graag zie ik ze weer terug bij deel 2 vertalen voor dieren. Dank je wel lieve Marjolein, Bram en liefdevolle dieren voor jullie vriendschap en open stellen van jullie thuis en hulp. Dank lieve cursisten voor het vertrouwen, ook ik heb deze dagen veel mogen zien en leren.

Infinity training met paarden die ik heb mogen geven loopt met het thema twijfel, als een rode lijn door met voorgaand schrijven. Liefdevolle vrouw die klaar staat voor honden en katten om ze op te vangen als de eigenaren op vakantie gaan, of een weekendje-dagje weg. Elke dag rekening houdend met wat de wezens nodig hebben die ze verzorgt, mede de eigenaren, en zichzelf dan met regelmaat op een 2e plaats zet. Haar paarden verzorgt ze goed, en ze hebben het erg goed, maar er miste een deel in de verbinding of beter gezegd, in de verbinding in zichzelf om dat te doen wat een grote passie voor haar is, met de paarden bezig zijn, en dus zichzelf op nummer 1 zetten.

We hebben prachtige dagen gehad en hebben alle 8 stappen kunnen doorlopen, veel in stilte geweest, en in observatie. Paarden genoten ervan, en telkens als we even pauze gingen houden stonden ze voor de poort op ons te wachten, zo blij wordt je daarvan.

Voorbeeld wat opgeslagen kennis - gedachtegoed met ons kan doen. ( kennis: in de breedste zin van het woord)

Een aantal jaar geleden was er een trainer die een vrouw haar paard trainde, deze trainer gaf tijdens de training aan dat het paard dominant was en erg vervelend. Zijn kennis was op die tijdlijn om bij dit soort paarden druk uit te oefenen, dus hij voerde de druk op bij dit paard, de jonge ruin raakte in paniek, en kwam in verzet omdat deze druk teveel voor hem was. Blind, eigenlijk beter gezegd in paniek rende hij naar de vrouw toe, al van zich af schoppend naar de persoon die hem die druk oplegde en botste tegen de vrouw aan, die viel. Deze situatie was natuurlijk best gevaarlijk, maar het jonge paard zocht comfort bij de vrouw, daar jonge paarden dat doen in situaties die beangstigend zijn, ze rennen naar bijvoorbeeld hun moeder, vader- beschermer net zoals kinderen dat kunnen doen. Het aparte is dat de vrouw het op die tijdlijn gevoeld heeft dat het paniek was, en daarom naar haar toe kwam rennen, en wou ingrijpen, maar dat mocht niet van deze trainer.

Haar gedachte destijds was er iemand bij te halen die het ‘beter’ wist, een goede paardentrainer om haar te helpen met het jonge paard te trainen. Ze wou eigenlijk gewoon leren hoe ze haar paard respectvol op een natuurlijke manier kon trainen. De twijfel brein van de vrouw op dat moment gaf aan dat de trainer het wel wist, hij een bekende paarden trainer was, en ze het verkeerd voelde, en greep dus niet in.

Nu een aantal jaar later, was er iemand anders die haar hielp met haar prachtige paarden. Tijdens de observatie vanuit totale stilte van het betreffende paard, en de stappen die ze deden, met name samen lopen en rennen liet de twijfel brein momenten van gedachtegoed opkomen. Opeens kwamen de beelden naar voren, waarin haar paard van zich af trapte naar de trainer, en haar in zijn zoeken naar comfort bij haar wat onbenullig omver liep. Ook het gevoel van niet ingrijpen kwam naar boven. ( vooral jonge paarden vergeten met reglelmaat dat wij mensen zijn en maar 2 benen hebben en minder sterk zijn dan hun). Als een onbenullige jonge knaap in angst, zoekend naar comfort liep hij haar omver, wat voor jonge paarden ook nog eens onbegrijpelijk is, waar is hun veiligheid

Het niet ingrijpen was een pijnstuk, de vrouw had gevoeld dat haar paard in paniek was, maar greep niet in omdat de brein aangaf dat ze het niet goed voelde en zag, de trainer het toch allemaal beter wist dan haar. De trainer heeft ze nooit meer terug laten komen, de kennis van het paniek raken, van zich af trappen, het naar haar toe rennen en haar vallen was opgeslagen in haar gedachtegoed.

Op deze tijdlijn kwamen dus de gedachte opeens, doe ik het wel goed, geef ik niet teveel druk, vindt hij het wel leuk, gaat hij schoppen. Gelukkig was ze zo krachtig om deze gedachte, met de emotie die erbij kwam tot rust te manen, ze ging steeds weer terug naar de stilte, en er was een wederzijdse connectie met het paard. Vanuit deze stappen, observatie en samenzijn, kan er een geheel nieuw gedachtegoed ontstaan die alles van de oude tijdlijn oplost. Zo mooi is dat.

Ook tijdens deze training kwam de brein zo nu en dan binnen poppen om de puurheid vanuit stilte wat te vertroebelen. Het ging zo goed, en er was duidelijk een mooie connectie tussen Xsar en Nicole en de andere paarden. Als voorbeeldje, toen het filmpje gemaakt werd, dat ze samen aan komen lopen, kwam bij haar de gedachte, nu gaat hij naar Monique, en verlies ik de connectie. Maar nee hoor, binnen een paar seconde was hij weer bij haar, wat blij en krachtig zijn ze samen.

Xsar, een prachtig zeer gevoelig paard, die met zachte duidelijke aanwijzingen de connectie en samenwerking met je aangaat. Ook de kleine andere paardjes Witje en Zwabber waren uniek en zo leuk om mee te spelen. Witje die comfort geeft aan zijn mam, en aan grote Xsar, stoer lief paardje. En zwabber, die alles en iedereen van zijn plaatst veegt letterlijk en figuurlijk hihihi, wat een stoer lief wezen is dat. Zwabber en Witje vonden het ook erg leuk, de lieve schatten. Dank je voor het vertrouwen lieve Nicole en paarden.

We hebben allemaal momenten van twijfel.

Twijfel komt vaak voort uit een ouder herinnering die hedendaags zo nu en dan de kop op steekt, hoog gevoelig, eigenlijk veel zien, voelen en het innerlijk weten, wat verstoord word door de gedachtegoed van opgedane kennis. Die opgedane kennis kunnen ook momenten zijn van afwijzing, niet begrepen voelen, doe ik het wel goed, pijn dus. We hebben van deze pijn ons eigen verhaal gemaakt en opgeslagen ergens in ons geheugen, en komt mogelijk dan omhoog als we bijvoorbeeld de vrijheid krijgen om de stilte in te gaan.

Bij o.a vertalen voor dieren, infinity training met paarden, is het van groot belang om in stilte te zijn, om puur en zuiver naar de dieren te kijken. Zodra het zuiver zien vanuit de stilte verwoord mag gaan worden, komen elementen vanuit de brein binnen poppen en probeert het oude kennis te mengen met het zuiver zien ( met ‘zien’, bedoel ik waarnemen met al onze zintuigen, ook het door vele mensen genoemde buitenzintuiglijke, wat eigenlijk gewoon bij onze zintuigen behoord ) Je weet dat wat je ziet klopt, er is een gevoel vanuit je hart die weet, en je wil het graag verwoorden, maar de twijfel slaat toe. Wordt ik wel begrepen, wordt ik niet afgewezen, doe ik het wel goed, de pijn dus.

Opgedane kennis kunnen dus vele aspecten zijn, ook geleerde woorden uit boeken die we voor waar hebben aangenomen, en deze vast hebben gezet als de waarheid. Door in stilte te kijken, dus niet te denken, zelfs geen woorden te geven aan wat we zien, kunnen er nieuwe boodschappen binnen komen die worden gezien met heel je lijf, je voelt, ruikt, proeft, hoort en ziet. Je voelt in je hartje dat het klopt op dat moment op de tijdlijn, en je mag dat vrij verwoorden om bijvoorbeeld een helpende hand te bieden aan een wezen, trainen met een wezen, of het samen zijn met een wezen.

Luisteren naar dat weten hoeft niet verstoord te worden door invloeden van buitenaf, of de invloeden van het in verleden opgeslagen gedachtegoed in jezelf, je bent namelijk in een ander moment, op de tijdlijn van het heden. Voor mij kijkend naar deze tijdlijn, het met regelmatig in stilte zijn, en het mogen werken met deze bovenstaande mensen, gaf mij de boodschap, dat ongeacht de hoog gevoeligheid die een wezen kan hebben, er een kracht is van helder weten, wat iedereen eigenlijk bezit als je op jouw innerlijk weten vertrouwd vanuit je hart, en elk moment op de tijdlijn blijft waarin je je op dat moment bevindt.

Zien vanuit je hart, verbinden vanuit je hart, verwoorden vanuit je hart is zuiver, en altijd goed. Vervolgens kan je vragen aan je brein om je te helpen het geheel van boodschappen die je ziet met al jouw zintuigen, om te zetten naar informatie die je mee kan geven aan de persoon achter het dier, of in mijn geval ook naar de cursisten, eigenlijk in alle onderlinge communicatie die we hebben met de wezens om ons heen.

Ik heb op deze reis ook mijn vrienden, oude vrienden, en familie mogen zien, wat erg fijn en goed voelde. Mooie liefdevolle en leerzame gesprekken, en er viel bij mijn broer en schoonzus zelfs een eend uit een boom, welke mij bij thuiskomst een mooie uitleg gaf over het zijn bij je eigen IK.

Oude vrienden die een plekje in mijn hart hebben, kwamen tevoorschijn van lang geleden die ik nog in beeldgedachte had zoals ze toen waren. Dan nu op deze tijdlijn er hetzelfde uitzien, alleen iets ouder, en wat anders waren in energie, door het leven gevormd, zo mooi. Het was soms net alsof ik terug stapte in de tijd, en er dus geen tijd tussen stond. Zelfs op het vliegveld zag ik berensnoepjes die ik wel eens kocht in het verleden omdat ik die zo ontzettend lekker vond. Ik kocht een onsje van deze snoepjes en at ze op, nog net zo ontzettend lekker als de herinnering van de oude tijdlijn, daar zat dus ook weer geen tijd tussen in mijn beleving haha 😊

Wat had de tijdlijn waarin ik mij bevond tijdens de mooie reis naar Nederland mij te vertellen?

Weet dat bepaald opgeslagen gedachtegoed vanuit de brein pijn en twijfel kan oproepen, dit komt zomaar opeens omhoog als een emotie. Weet dat een emotie komt en gaat.

Weet dat, weten vanuit het hart bestaat, in mijn waarheid, tijd kan laten verdwijnen alsof alles zich op een zelfde tijdlijn bevind en ons vertrouwen in onszelf laat groeien.

Zet jezelf op de 1e plaats, jij bent jouw eigen Ik, kijkend naar andere wezens met hun eigen Ik, op de tijdlijn van dat moment. Zoek steeds de stilte op, en kijk vanuit je hart, en integreer dit met jouw brein.

Twijfel komt van de brein, en is een mooi handvat in mijn visie, om te kijken wat jouw gedachtegoed vind op dat moment, en zo nodig bij te stellen om duidelijkheid te scheppen in deze twijfel, of misschien de twijfel te helen, zodat je beter kan gaan staan voor wat je voelt in je hart, en dat uit kan dragen in kracht.

Alles komt op het juiste moment, met de juiste emotie, mogelijk om ons nieuwe

inzichten te geven, pijn te helen en/of kennis bij te stellen.

Ik verder ga in mijn zoektocht, lessen leren van moeder aarde haar natuur en dierenwereld, het is zo prachtig, en interessant.

Hierbij een link naar het filmpje van de reis https://youtu.be/IActy5Na0GY

Dank jullie wel lieve wezens voor al dit moois.

Liefs Monique